Określanie kryteriów wyboru projektów dofinansowanych w ramach programów operacyjnych SK 50/13
Podmiot inicjujący postępowanie: M. Sz.
Data: 10 II 2015 godz.: 12.44
Kryteria wyboru projektów podlegających dofinansowaniu w ramach programów operacyjnych, przygotowywane przez instytucję zarządzającą, a następnie zatwierdzane przez komitet monitorujący nie wymagają przyjmowania w formach przewidzianych dla źródeł prawa powszechnie obowiązującego – stwierdził Trybunał Konstytucyjny.
10 lutego 2015 r. o godz. 9.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną M. S. dotyczącą przepisów przyznających instytucji zarządzającej kompetencje do przygotowania i przekazania komitetowi monitorującemu do zatwierdzenia propozycji kryteriów wyboru projektów, które mają być dofinansowane w ramach programów operacyjnych, wyłonionych w procedurach konkursowych.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 87 i art. 94 konstytucji.
Zdanie odrębne do wyroku zgłosił sędzia TK Andrzej Wróbel.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.
Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 87 i art. 94 konstytucji. Skarżący podnosił, że został pozbawiony prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy administracyjnej przez sąd, z uwagi na orzekanie przez organy i sądy administracyjne na podstawie aktów nienależących do źródeł prawa powszechnie obowiązującego.
Trybunał przypomniał, że konstytucyjna regulacja źródeł prawa odnosi się do aktów normatywnych, tj. do aktów prawnych, które ustanawiają normy prawne. Kryterium zaliczenia określonego aktu do kategorii aktów normatywnych jest jego treść: aktem normatywnym jest akt ustanawiający normy prawne o charakterze generalnym i abstrakcyjnym.
Zdaniem TK, postanowienia aktów składających się na kryteria wyboru projektów wyłanianych w trybie konkursowych nie mają charakteru abstrakcyjnego, lecz są konkretne. Postanowienia zawarte w aktach formułujących kryteria wyboru projektów znajdują zastosowanie w związku z realizacją poszczególnych konkursów. Akty zawierające kryteria wyboru nie mają zatem cech pozwalających na traktowanie ich jako aktów normatywnych. Trybunał podkreślił również, że kompetencje instytucji zarządzającej i komitetu monitorującego do określania kryteriów konkursowego wyboru projektów, które mają być dofinansowane w ramach projektów operacyjnych, wynikają wprost z rozporządzeń unijnych.
Wobec tego nie jest wymagane, aby takie akty spełniały wymagania przewidziane dla źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Trybunał podkreślił jednak przy tym, że niezbędne jest, aby kryteria oceny projektów były zgodne z normami prawa powszechnie obowiązującego. Przepisy nakazujące instytucjom zarządzającym i komitetom monitorującym przestrzeganie określonych wymagań i tym samym wyznaczające pośrednio treść kryteriów wyboru, są zawarte w rozporządzeniach unijnych i w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz – w odniesieniu do nowych projektów – w ustawie z 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020.
W opinii Trybunału Konstytucyjnego, skarżący nie spełnił wymagania uzasadnienia naruszenia przez art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o polityce rozwoju innych przytaczanych w skardze wzorców kontroli, a mianowicie 45 ust. 2 oraz art. 61 ust. 1 konstytucji, zaś prawo majątkowe, które – w ocenie skarżącego – zostało naruszone (art. 64 ust. 1 konstytucji) przez kwestionowany przepis, w ogóle mu nie przysługiwało. Z tej przyczyny Trybunał umorzył częściowo postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
Rozprawie przewodniczył sędzia TK Mirosław Granat, sprawozdawcą był wiceprezes TK Stanisław Biernat.