Postępowanie karne; odmienne traktowanie współsprawców tego samego czynu P 113/15
Podmiot inicjujący postępowanie: Sąd Rejonowy Katowice-Wschód w Katowicach Wydział IV Karny
Data: 24 VII 2015 godz.: 14.58
Pytanie prawne czy art. 119 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 roku – Kodeks wykroczeń w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 listopada 2013 roku wprowadzonym ustawą z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, w zakresie w jakim nie odnosi on wartości skradzionej rzeczy tj. 1/4 minimalnego wynagrodzenia do czasu popełnienia czynu jest zgodny:
- z art. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim narusza zaufanie obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz niedziałanie prawa wstecz,
- z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim powoduje odmienne traktowanie współsprawców tego samego czynu w zależności od zmian przepisów blankietowych ogłaszanych po dacie wydania prawomocnego wyroku,
- z art. 42 ust 1 w związku z art. 175 Konstytucji RP w zakresie, w jakim odrywa ocenę czynu i wymiar kary od daty jego popełnienia, prowadząc do zmian w drodze postanowień prawomocnych wyroków sądowych w zależności od zmian przepisów blankietowych wydawanych przez organy władzy wykonawczej, jak i etapu wykonywania kar, w tym uzależniając ostateczny wymiar kary od podlegającej zmianie kolejności wykonywania kar, jak wydawanych później wyroków łącznych obejmujących wyroki, w których orzeczone kary podlegają zamianie, a kara już uprzednio wykonana podlega zaliczeniu na poczet orzekanej kary łącznej, stając się ponownie karą wykonywaną, a nie wykonaną;
oraz czy powiązany z wyżej wskazanym przepisem art. 2a § 4 w związku z art. 2a § 5 k.w. ustawy z dnia 20 maja 1971 roku – Kodeks wykroczeń w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 marca 2015 roku, jest zgodny:
- z art. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim narusza zaufanie obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa w zakresie kryterium jasności i jednoznaczności przepisów prawa, w tym w zakresie rozróżnienia sytuacji kształtowania obowiązku działania organów z urzędu lub też kształtowania sytuacji prawnej obywatela z mocy prawa.