Komunikat po Drukuj

Zakład opieki zdrowotnej - organ założycielski K 31/02

Data: 28 IX 2004 godz.: 0.00

28 września 2004 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał połączone wnioski Rad Powiatów: Zambrowskiego, Białostockiego, Kolneńskiego i Żagańskiego w sprawie konstytucyjności niektórych przepisów ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

W wyroku z dnia 12 października 2004 r. Trybunał orzekł, że art. 60 ust. 6 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej nie jest niezgodny z art. 167 ust. 1 Konstytucji.

W myśl art. 60 ust. 6 kwestionowanej ustawy zobowiązania i należności jednostki samorządu terytorialnego decydujące o likwidacji samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej odpowiadają za jego zobowiązania finansowe. Trybunał podkreślił, że decyzja o likwidacji zakładu powinna być przez jednostki samorządu traktowana jako ostateczność. Nie może ona być usprawiedliwiona jedynie kalkulacjami ekonomicznymi - dobrem nadrzędnym powinien być w tym przypadku interes publiczny. Zaskarżona regulacja jest konsekwencją przyjętej w ustawie koncepcji systemu opieki zdrowotnej. Zdaniem Trybunału wprowadzone zmiany systemowe, przenoszące na jednostki samorządu terytorialnego uprawnienia i obowiązki organów założycielskich zakładów opieki zdrowotnej zasadniczo nie wywołały ani pozytywnych, ani negatywnych skutków dla samodzielności finansowej gmin. Nie jest zatem adekwatny wskazany wzorzec kontroli konstytucyjnej. W niniejszej sprawie wnioskodawcy skoncentrowali się na zarzutach ukierunkowanych na przepis prawny o charakterze neutralnym. Uniemożliwiło to Trybunałowi orzeczenie o zgodności lub niezgodności zakwestionowanego przepisu z Konstytucją.

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że nie zostały zaskarżone rozwiązania systemowe, których ukształtowanie może budzić wątpliwości. Trybunał dostrzegł istotne problemy związane z konsekwencjami nowej koncepcji finansowania samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz przyznał, że być może zasadna w tym zakresie jest ingerencja ustawodawcy. W związku z powyższym TK rozważy możliwość wystąpienia ze stosowną w tym zakresie sygnalizacją do Sejmu RP.

Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Marian Zdyb, a sprawozdawcą był Sędzia TK Bohdan Zdziennicki.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.