Osiedlanie się cudzoziemców K 39/01
Data: 19 V 2003 godz.: 0.00
19 maja 2003 r. o godz. 10:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie konstytucyjności art. 19 ust. 1 pkt 3 oraz art. 24 a ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 roku o cudzoziemcach, określających warunki niezbędne do otrzymania zezwolenia na osiedlenie w Polsce.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy o cudzoziemcach nie jest niezgodny z art. 32 oraz z art. 2 Konstytucji. Trybunał orzekł również, że art. 24a ust. 1 zaskarżonej ustawy jest niezgodny z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji. Art. 24a ust. 1 w zakresie zaskarżenia traci moc obowiązująca z dniem 31 grudnia 2003.
Na mocy art. 19 ust. 1 pkt. 3 zaskarżonej ustawy cudzoziemcy przybyli do Polski w celu łączenia rodzin mogą wystąpić z wnioskiem o zezwolenie na osiedlenie szybciej niż cudzoziemcy przybyli do Polski na zasadach ogólnych. Trybunał uznał, że ustawodawca miał prawo korzystniej ukształtować pozycję cudzoziemców przybywających do Polski w ramach połączenia z rodziną ze względu na konstytucyjną zasadę ochrony instytucji rodziny (art. 18 Konstytucji) i wynikającą z niej politykę państwa. Art. 19 ust. 1 pkt. 3 nie jest w związku z tym niezgodny z konstytucyjną zasadą równości (art. 32 ust. 1 Konstytucji) jak również z zasadą sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji).
Uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o połączenie z rodziną określa art. 24a ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, dający prawo do wystąpienia z wnioskiem wyłącznie cudzoziemcowi mieszkającemu w Polsce. Zdaniem Trybunału w zaskarżonym artykule w sposób oczywiście niesprawiedliwy pominięto obywateli polskich. Przepis ten dyskryminuje rodziny polsko - cudzoziemskie, w związku z czym narusza art. 32 w zw. z art. 2 Konstytucji. TK uznał, że brak jest uzasadnienia dla zróżnicowania sytuacji prawnej pozostających w tej samej sytuacji obywateli polskich i cudzoziemców.
Rozprawie przewodniczyła Sędzia TK Ewa Łętowska, a sprawozdawcą był Sędzia TK Marek Mazurkiewicz.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.