Wiążąca sąd ocena prawna wyrażona w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji przy przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania P 10/23
Pytanie prawne czy przepis art. 386 § 6 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tj. z dnia 17 września 2021 r. Dz. U. 2021 r., poz. 1805 ze zm.; dalej „kpc”) w zakresie w jakim wyłącznie przewiduje to, że wyrażona w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji ocena prawna wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana, jak i sąd drugiej instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, przy jednoczesnym braku wprost wyrażonego w tej ustawie zakazu formułowania przez sąd drugiej instancji jakichkolwiek wskazań co do sposobu i formy procedowania po uchyleniu orzeczenia, w tym w zakresie dowodowym — jest niezgodny:
a) z art. 7 Konstytucji RP przez to, że umożliwia sądowi drugiej instancji podejmowanie czynności ponad granicami prawa, a przez to takowe legalizuje;
b) z art. 45 ust. 1 oraz z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP przez to, że naraża prawo każdego obywatela do rozpatrzenia jego sprawy przez sąd w istocie zależny i zawisły, w którego składzie zasiada sędzia pozbawiony poczucia niezawisłości swojego urzędu;
c) z art. 2 Konstytucji RP przez to, że nie wypełnia standardu tzw. przyzwoitej (dobrej) legislacji.