Właściwość sądu powszechnego w przypadku dochodzenia przez wierzyciela roszczenia za niewykonanie przez dłużnika świadczenia pieniężnego wynikającego z art. 454 k.c. SK 25/22
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności art. 34 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego w brzmieniu ustalonym Dz.U z 2019 r. poz. 1469 obowiązujący od dnia 7 listopada 2019 roku. Skarżący zarzucają kwestionowanemu przepisowi naruszenie praw i wolności:
a) do wynikającego z art.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawa obywateli do państwa sprawiedliwego poprzez naruszenie zasady demokratycznego państwa prawa rozumianej jako wymóg prawidłowej legislacji i naruszenie tego wymogu poprzez sformułowanie przepisu w sposób, który niesprawiedliwie odsyła wierzycieli świadczeń pieniężnych do sądu właściwego dla miejsca spełnienia świadczenia niepieniężnego jako świadczenia wzajemnego,
b) zasady równości wobec prawa wynikającej z art.32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez nadanie zaskarżonemu przepisowi takiej treści, która utrudnia dochodzenie roszczeń pieniężnych poprzez określenie jako wyłącznej właściwości sądu miejsca spełnienia świadczenia niepieniężnego,
w związku z
c) zasadą prawa do sądu wyrażoną w art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie prawa do odpowiedniego ukształtowania procedury sądowej zgodnie z wymogami sprawiedliwości poprzez ukształtowanie dla wierzyciela świadczenie pieniężnego w ten sposób, że jest on zmuszony kierować sprawę do sądu właściwego dla spełnienia świadczenia niepieniężnego (czyli w przeważającej większości przypadków do sądu właściwego dla drugiej strony umowy), co dla takiego wierzyciela, generuje dodatkowe koszty w sytuacji niezaspokojenia jego roszczenia o charakterze pieniężnym.