Ochrona informacji niejawnych SK 8/14
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 roku o ochronie informacji niejawnych:
1) art. 3 tej ustawy pomijającego przepisy, w szczególności art. 10, 11, 73-74, 78-81 oraz 86, ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego, zwanej dalej kpa, gwarantujące stronie czynny udział w kontrolnym postępowaniu sprawdzającym, z art. 1, art. 2, art. 31 ust. 3, art. 78 Konstytucji RP;
2) art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, który umożliwia nadawanie klauzuli „ściśle tajne" dokumentom sporządzonym w trakcie trwania kontrolnego postępowania sprawdzającego uniemożliwiając ich weryfikację przez stronę, z art. 1, art. 2, 45 ust. 1 i 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji RP;
3) art. 30 ust. 4 tej ustawy, który umożliwia organom administracji publicznej oraz sądom administracyjnym całkowite utajnienie uzasadnienia dotyczącego stanu faktycznego przed stroną, pozbawia obywatela dostępu do już znanych temu obywatelowi informacji niejawnych tj. tych, z którymi się już zapoznał, ewentualnie sam wytworzył przez co pozbawia stronę jakiejkolwiek możliwości obrony swoich praw i w efekcie pozbawia skutecznego zaskarżenia decyzji wydanej w I instancji oraz prawa do sądu, z art. 1, art. 2, art. 31 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 51 ust. 3 i 4, art. 78 Konstytucji RP;
4) art. 33 ust. 7 tej ustawy, który pozbawia obywatela dostępu do już znanych temu obywatelowi informacji niejawnych tj. tych, z którymi się już zapoznał, ewentualnie sam wytworzył przez co pozbawia stronę jakiejkolwiek możliwości obrony swoich praw i w efekcie pozbawia skutecznego zaskarżenia decyzji wydanej w I instancji oraz prawa do sądu, z art. 1, art. 2, art. 45 art. 78 Konstytucji RP;
5) art. 38 ust. 2 tej ustawy, pozbawiający stronę prawa do jawnego rozpoznania sprawy z pominięciem przesłanek ustanowionych w art. 45 ust. 2 Konstytucji RP, z art. 45 ust. 2 Konstytucji RP;
6) art. 38 ust. 3 tej ustawy, wyłączający możliwość wniesienia skargi kasacyjnej do NSA o wyroku WSA, pozbawiając tym samym stronę możliwości skutecznego zaskarżenia orzeczenia wydanego w I instancji oraz prawa do sądu, z art. 1, art. 2, art. 31. ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji RP.