Kwalifikowanie jako mieszkalnego, w formie zaświadczenia wydawanego przez starostę, lokalu położonego na szóstej kondygnacji budynku bez windy, gdy jego użytkownikiem jest osoba starsza, chora lub niepełnosprawna SK 100/25
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności:
1) art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z [2020] r. poz. 532, ze zm.) w zakresie, w jakim „nie stanowi wprost, że samodzielność lokalu mieszkalnego oznacza, iż lokal ten spełnia pełne funkcje mieszkalne, a więc także gwarantuje dostępność do lokali mieszkalnych dla wszystkich obywateli, a co za tym idzie w zakresie w jakim może różnicować sytuację majątkową obywateli”,
z art. 64 ust. 2, oraz w związku z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP;
2) art. 2 ust. 2 ustawy, o której mowa w punkcie pierwszym, w zakresie, w jakim:
- „nie stanowi wprost, że samodzielność lokalu mieszkalnego oznacza, iż lokal ten spełnia pełne funkcje mieszkalne, a więc także gwarantuje dostępność do lokali mieszkalnych dla wszystkich obywateli”,
z art. 30, art. 38, art. 40 i art. 68 ust. 1 w związku z art. 2, art. 5 (w zakresie konstytucyjnego obowiązku zapewniania bezpieczeństwa obywateli) oraz w związku z art. 31 ust. 2 i 3, art. 32 i art. 37 ust. 1 Konstytucji RP,
- „narusza prawo [s]karżącej do jej podmiotowości prawnej (...) wskutek wyłączenia uprawnień do kwalifikowania lokali usytuowanych w budownictwie mieszkaniowym jako lokali mieszkalnych:
a) spod postępowania dowodowego i decyzji administracyjnych,
b) spod wymogów bezpieczeństwa użytkowania określonych w ustawie Prawo budowlane,
c) wskutek przekazania uprawnień do wyłącznie uznaniowego kwalifikowania lokali jako mieszkalnych w formie zaświadczeń wydawanych przez starostę jako organ samorządu terytorialnego, który nie posiada narzędzi prawnych do każdorazowego ustalania stanu lokalu pod względem prawnym, technicznym i funkcjonalnym, a co jest konieczne dla zagwarantowania prawa każdego człowieka do pełnego bezpieczeństwa użytkowania lokali mieszkalnych”,
z art. 30 w związku z art. 2 Konstytucji RP,
- „stanowi wyłącznie, że samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych a co za tym idzie w zakresie w jakim może różnicować sytuację majątkową i własnościową obywateli”,
z art. 64 ust. 2, oraz w związku z art. 2, art. 31 ust. 2 i 3, art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP;
3) art. 2 ust. 2 ustawy, o której mowa w punkcie pierwszym: e - „ poprzez:
a) brak wymogów poszanowania w lokalach mieszkalnych nienaruszalnej i niezbywalnej godności i podmiotowości człowieka oraz wymogów zakazujących nieludzkiego traktowania w budownictwie mieszkaniowym,
b) brak wymogów gwarantujących pełne bezpieczeństwo użytkowania, w tym bezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzi w budownictwie mieszkaniowym, a także brak gwarancji dostępności do lokali dla każdego człowieka wskutek wyłączenia stosowania wymogów art. 5 ust. 1 pkt 1-7 oraz wymogów określonych w art. 5 ust. 2 obowiązującej ustawy Prawo budowlane w wyłącznie uznaniowym
kwalifikowaniu lokali jako lokali mieszkalnych w budownictwie mieszkaniowym”,
z art. 2, art. 30, art. 38, art. 40 і art. 68 ust. 1 w związku z art. 32 Konstytucji RP,
- z uwagi na to, że „zarządzenie [Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29 czerwca 1966 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać obiekty budownictwa powszechnego] nie istnieje w konstytucyjnych źródłach prawa, ale jest ciągłe stosowane do kwalifikowania lokali jako mieszkalnych, a które zostały wybudowane na podstawie tego zarządzenia, w tym przedmiotowego budynku i lokalu”,
z art. 87 ust. 1 i art. 93 ust. 2 zdanie drugie Konstytucji,
- „w części w jakiej przepis ten wyłącza istniejące już budynki mieszkaniowe i położone w nich lokale spod pełnej, zarówno ustawowej jak i konstytucyjnej ochrony prawnej życia i zdrowia ludzi w nich zamieszkujących to jest w zakresie w jakim przepis ten reguluje materię ustawową, bez upoważnienia ustawowego z art. 1 i [art.] 5 ust. 1 punkt 1-7 i z ust. 2 art. 5 obowiązującej ustawy Prawo budowlane”,
z art. 30, art. 32, art. 31 ust. 1 і 3, art. 38, art. 40 і art. 68 ust. 1 і 4 w związku z art. 2 Konstytucji, art. 87 ust. 1 і art. 93 ust 2 zdanie drugie Konstytucji;
4) art. 2 ust. 3 ustawy, o której mowa w punkcie pierwszym:
- „w zakresie, w jakim stanowi, iż spełnienie wymagań, o których mowa w ust. la-2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia”,
z art. 64 ust. 2, oraz w związku z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 32 ust 1 i 2 Konstytucji RP,
- wskutek:
a) „wyłączenia konstytucyjnych praw Polaków spod kodeksu postępowania administracyjnego, to jest wyłączenie tych praw spod postępowania dowodowego i brak procedury kwalifikowania lokali jako lokali mieszkalnych pod względem prawnym, technicznym i pod względem funkcjonalnym, oraz poprzez odesłanie tych czynności kwalifikacyjnych, do wyłącznie biurokratycznego i uznaniowego samowolnego wydawania zaświadczeń wydawanych w tych sprawach z pominięciem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, skutkiem powyższego jest, między innymi, niemożliwość uchylenia takich zaświadczeń lub stwierdzenia ich nieważności,
b) przekazania uprawnień do uznaniowego kwalifikowania lokali jako lokali mieszkalnych pod względem prawnym, technicznym i pod względem funkcjonalności mieszkaniowej, w tym rzeczywistej, a nie fikcyjnej dostępności do lokalu dla każdego człowieka w budownictwie mieszkaniowym - do starosty jako organu samorządu terytorialnego, który nie posiada narzędzi prawnych niezbędnych do każdorazowego ustalania stanu lokalu, a więc może wydawać zaświadczenia uznaniowe zamiast przypisania tych uprawnień kwalifikacyjnych do decyzji organów administracji architektoniczno-budowlanej wraz z obowiązkiem wydawania w tych sprawach decyzji administracyjnych w pełnej procedurze określonej w kodeksie postępowania administracyjnego”,
z art. 30, art. 38, art. 40 i art. 68 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP;
5) art. 2 ust. 1b ustawy, o której mowa w punkcie pierwszym „wprowadzającego wyłączanie spod wymogów określonych w art. 2 ust. la tejże ustawy istniejących wielomieszkaniowych budynków i położonych w nich lokali, bez przeprowadzenia atestu bezpieczeństwa użytkowania lokali w postaci decyzji administracyjnej organów nadzoru budowlanego zezwalającej na ich użytkowanie w celach mieszkaniowych”,
z art. 30, art. 38 i art. 68 ust 1 w związku z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP;
6) art. 133 § 1 w związku z art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. [270], ze zm.), który „w zasadzie wyklucza przeprowadzenie postępowania dowodowego przed WS A i NSA, pozostawiając je do uznaniowości [s]ądu, w zakresie w jakim narusza prawo do rzetelnego procesu sądowego”,
z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.