O stwierdzenie, że:I. art. 24b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowaa) narusza zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji RP,b) narusza zasadę wolności działalności gospodarczej wyrażającej się w wolności układania swoich stosunków cywilnoprawnych, tj. art. 22 Konstytucji RPnadając organom podatkowym i organom kontroli skarbowej, przy rozstrzyganiu sprawy podatkowej, prawo do pominięcia skutków czynności prawnych, z dokonania których może dla podatnika płynąć korzyść w postaci obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, podwyższenia nadpłaty lub zwrotu podatku;II. art. 14 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa narusza prawo uczestników postępowania podatkowego do merytorycznego rozpoznania decyzji podatkowych w dwóch instancjach, tj. art. 78 oraz art. 93 ust. 2 Konstytucji RP;
III. art. 18 ust. 2 ustawy z 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym w brzmieniu nadanym ustawą z 12 września 2002 roku o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie innych ustaw w tej części, w której stanowi, że Sąd udziela odpowiedzi na pytania prawne przedstawiane do rozstrzygnięcia przez izbę skarbową oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych - narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego przez to, że nie określa przesłanek oraz trybu wystąpienia z pytaniem prawnym, co jest sprzeczne z zasadą poprawnej legislacji, tj. art. 2 Konstytucji RP;
IV. art. 59 ustawy z 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym w brzmieniu nadanym ustawą z 12 września 2002 roku o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie innych ustaw w tej części, w której stanowi, że w postępowaniu przed NSA w sprawach z zakresu prawa podatkowego stosuje się art. 122 ustawy - Ordynacja podatkowa, co przy uwzględnieniu, że w innych kategoriach spraw Sąd stosuje odpowiednio art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego - narusza zasadę równości wobec prawa, tj. art. 32 ust. 1 Konstytucji RP;
